1359. April 30.
115
unze erve voglict lüde (lese eglien sin, noch unzer borchmanne lüde de ere eghen sin; were dat sc dat deden nnde beclagliede wy de voreserevenen eghcnen lade, zo mochten se zycli erer vriheyt weren na rechte, men dat scolen se don in den dorpe to Weyge; dar scal men to unde van in beyden ziden velighen ane arghelyst al de ghene de men darto bedarf. Were ock dat se de vriheyt nicht bewisen künden, zo moghet nnze voghede, de se umme den eghendom beclaghet, dat up den hilghen holden mit twen güden bedderven mannen, de to dem Schilde boren sin, dat se nnze eghen sin ofte nnze erve voghet lüde sin dese eghen sin, so scolen se ze uns volghen laten mit erem güde. Des sulven rechtes moghen ock unze borchmanne bruken, dat se mit twen güden mannen to zych moghen holden up den hilghen in der sulven wize. Vortmer dreven de vorbenompden borghere jhenich cpiick in unze herscop, worde em dat ghenomen dar unde scolden ze uns unde unze voghede nicht umme beclaghen, men de ghenne den se id ghedan hadden, de scullent em wedder don. Wor och de were de borghere is, dar en scole wy em nicht uppe nemen; worde em dar wot uppe nomen mit unwyscop, dat scole wy em ghellen, wanne se uns dar umme beclaghet, ane voretocli. Vortmer ys jhen- gherleyge scele twisehen us unde den vorenompden borgeren, dar scole wy twe to setten unde de borghere ock twe, de scolen riden to Weyge unde uns dar umme vorscheden in mynne ofte an rechte bynnen achte daghen, went se dar umme spreket. Kunde de nicht up en dreghen, zo hebbe wy koren to eynen overmanne greven Hinrike van Bruchusen. Wolde hees nicht don ofte sturve he, so scole wy unde de borghere kesen eynen anderen bedderven man; wot de spreke vor eyn recht, dat scal eyn deif. anderen don ane voretoch. Vortmer hebbet de borghere gud in unzer herscop, ervegüd edder weddescat, dat moghen ze bezetten, dar en scole wy se nicht ane hinderen men to vorderen. Vortmer hebbet de vorescreven borghere in unzer herscop jhenegerleyge gud, ervegüd edder weddescat, dar se an ghe- hindert worden, dar scolen uns de veer soneslude mit den overmanne umme vorscheden, also hir vorescreven steyt. Alle desse voreserevenen stucke hebbe wy vorbenompden Ghert unde Johan greven to der Hoven den voreserevenen borgeren der stad to Bremen ghelovet unde lovet in dessen breve mit sameder hant in truwen stede unde vast to holdene unde untobroken. In euer grutteren betughinghe alle desser voreserevenen ding unde unzes truwen loftes zo hebbe wy unze inghe- zeghele ghelianghen to dessen breve. Dcze gheven is na godes bort drutteyen hundert jar in dem negheden unde vifteghesten jare, in den hilghen avende Phi- lippi et Jacobi der hilghen apostele.
') Nach dem Original in Trese Bb. Anhangend die schlecht erhaltenen Siegel der beiden Grafen von Hoya.
15"