322
1426. December 20.
gheleghen by sunte Katherinen in der stad Bremen, went alle dyngh, de tytliken werden ghewracht, myt der tyt van den danken der lüde zynt vorghetene, it en zy dat zee myt schrift unde breven werden ghevestet, hiernmme zo bebbe wy junc- frouwen des huses voerghenompt in deine jare des heren zo he gheboren waert also me do schreef duzent veerliundert zes unde twyntich, an deme hilghen avende zunte Thome des apostoli vor der zulven bord Christi, myt beradenen mude, wol voerbedacht unde betrachtet zunder dwang ofte noet, umme meer eendrachtliken to levende, vlietliken gode to erende, groter verdeenst to wervende, guet ruchte unde ere to vormerende, olde gude zede unses huzes wandagbes woenlik to vernyende, vor uns unde unse nakomerschen to ewyghen tyden willekoret unde zatet eendrachtliken desse naschreven articulos puncte edder stucke, unde willen de to ewyghen tyden van junk unde olt unses huzes juncfrouwen unverbroken zunder insaghe ofte arghelist in aller wyes redeliken holden unde hebben de an dessen jeghenwardighen Schriften ghevestent, dat ze bliven unvorgheten unde unsen nakomers nicht werden vorgheten a ) unde unkundich, unde willen, dat desse jeghenwardighe breef unde schrift in allen jaren vor unzen juncfrouwen veerwerve werde lezen.
1. In dat eerste zo wille wy unde zaten myt guden beradenen mude unde zynen, eyn exempel to nemende van allen gheestliken orden der hilghen kerken unde ock navolgherschen to wezende der werke Christi, de zulven, uns to eynen bilden, lieft horsam ghewesen den mynschen, dat neen juncfrowe unses vorscre- venen huzes schal gaen ut in de stad zunder oerlof unser mesterinnen; were aver dat zee dar nicht jeghenwaerdich were, zo scholde zee eschen oerlof van der edelsten unses huses. Were aver dat welk juncfrouwe oft juncfrouwen, des god nicht en wille, breken desse zate, de scholden bynnen dren daghen des stadgandes wezeii berovet, it en were dat zee zik zo zere otmodegheden, dat de wysesten juncfrouwen umme eynes betören deden gnade myt vulbort'der mesterinnen.
2. Item went wy Scholen eynen isliken gheven eyn guet bylden unde nicht wesen zake eynes arghen, uns to hudene der verkerenen woert, zo wille wy ock unde zaten, dat neen juncfrouwe unses huses schal merkliken spade gaen up der strate by deme zulven broke, yt en were noetzake wytlik unde openbar.
3. Item went junghen luden dikke wert verkeert, dat olden is temelik, zo wille wy unde zaten, dat neen juncfrouwe unses huses, de nycht heft ghewesen myt uns in unser zamelinghe lofliken twelf jaer ofte meer, schal gaen myt eyner maghet in de stad, woer ze wel, allene na middendaghe, men wel ze gaen to eren vrenden, ze schal myt zik nemen eyne juncfrouwe unses huzes, de boven de zulven tyt myt uns eerliken heft ghewezen, oft myt eyner eerbaren vrouwen, de eer zy
a ) B. vorholden.